PEMBE SALONDA TERAPİ

 

Ay ay aman kimler gelmiş kimler gelmiş… Buyrun buyrun… Salona geçelim… Ayakkabılarınızı sağ tarafta ki ayakkabılığa koyabilirsiniz…

-Hadi buyrun…

-Ay hayatııım ne güzel olmuş salonun...

-Şu pembe koltuklara ba-yıl-dım…

-Duvarları saten boya mı yaptırdın? Aaa bu duvarı da  kâğıt kaplama yaptırmışsın…

-Lila rengi perdeler de koltukların pembesine çok yakışmış.

-Hayatım hepsi sizin için. Tüm dekorasyonu sizin zevkinize göre yeniledim. Biz de hizmette sınır yok. Hadi bakalım tabakları elinize alın, açık büfe ikramlara buyurun.

-Aman aman mercimek köfte mi bu? Bayılırım…

-Ay aşk olsun, portakallı kek de yapmışsın. En sevdiğim…

-Profiterolün sosunuda mı sen yaptın hayatım?

-Ay afiyetler olsun canlarım. Hepsini sizin için ellerimle yaptım. Bakın böreğin yufkası hazır değil evde açtım onu da mis gibi. Kısır arkada kaldı biraz. Masa çok dolu olunca. Ondan da almayı unutmayın.

***

-Herkes ikramlarını aldıysa gurup terapisine başlayalım arkadaşlar.

-Dur Hocam çayları bir tazeleyelim o zaman başlarız.

-Tamaam, çaylar da tazelendi toplu terapiye başlıyoruz arkadaşlar.

            

    -Buyurun Kezbananımcım sizden başlayalım. Bu hafta görümceniz ile olan sorununuzun kökenine inelim. Bir de homevörkünüzü yaptınız mı?

-Tamam, hocam ben başlıyorum. Görümcem ile sorunumun kökeni taa beni istemeye geldikleri güne dayanıyor. Kendisi o zaman evde kalmış bir kız kurusu olduğu için benim üzerimden komplekslerini tatmin etti. Mis gibi bol köpüklü kahve yaptım. O kadar güzel oldu ki. Ama onun kahvemi içerken kayınvalideme yaptığı imalı göz işaretini bir görseydiniz.  O bende travma yaptı. Şimdi kahvelerim eskisi kadar köpüklü olmuyor. Gece kâbuslarıma giriyor.

-Hımm anlıyorum canım. Peki, homevörkünü yaptın mı?

-Yaptım hocam. Aynen dediğiniz gibi.  Geçen akşam ailece görümcemlere yemeğe gittik. İçli köfte yapmış. Tereyağında da kızartmış. “Ay ablacığım ben yiyemem ki onu. Ellerine sağlık ama benim kocam senin ki gibi anlayışlı değil. Yarım kilo alsam hemen fark ediyor. Hem de biz tereyağı kullanmıyoruz. Ayvalık’tan organik taze zeytinyağı getirtiyoruz. Pahalı oluyor biraz ama, tabi sağlık daha mühim” dedim. Nasıl bozuldu anlatamam.

-Afferin Kezbananımcım. Ne güzel yapmışsınız. Hem kilolarına gönderme de bulunmuş hem de mali vaziyetinin sizden geri olduğunu hatırlatmışsınız. Peki, şimdi kendinizi nasıl hissediyorsunuz?

-Çok iyiyim Hocam. İçimin yağları eridi valla o kart karının yüzünde ki ifadeyi görünce.

-Tamam, Kezbananımcın haftaya yine bekliyorum sizi. Bu sefer kuzeninin oynarken bebeğinin kırmasının sen de yarattığı çocukluk travmasını konuşacağız.

-Evet, Ferdanımcım size gelelim. Bu hafta komşularınızla neler yaşadınız?

-Hocam televizyonun sesini yine fazla açıyorlar. İzledikleri dizinin tüm sesi bizim evde. Kendi izlediğimiz diziyi duyamıyoruz valla. Bu hafta esas oğlanın sevdiği kızın kim olduğunu öğrenecektik. Komşu yüzünde duyamadım. Ben de aynen değdiniz gibi yaptım. Dibi delik çöp torbası ile üst katın merdivenlerinden çıkıp indim. Tüm merdivenler leş gibi oldu. Kapıya geldi “ayol ben ne bileyim kim batırdı senin merdivenlerini? ”dedim.  İnanmadı ama ispat edemedi tabi.

-Çok iyi Ferdanımcım gittikçe gelişme kaydediyorsunuz. Üzerinizde ki çekingenliği atmaya az kaldı. Bu hafta komşuya çemkirmek için nefes egzersizlerini de unutmayın. Diyafram çalışın bol bol. Bir daha ki haftaya iltifat eder gibi hakaret etme yöntemlerini paylaşacağım sizinle.

-Allah razı olsun Hocam. Siz olmasanız ben napardım. Kocam bile bende ki gelişmeyi görüyor.  “Noldu sana Ferdam?  Sen sessiz sakin bir kadındın meğer içinde ne güçlü bir karakter varmış” diyor.

-Evveeet Safiyenımcım siz nasılsınız bu hafta. En son eltinizle olan yarışınızda geri kalmanın travması ile boğuşuyordunuz.

-Evet, Hocam bu eltim beni ne çok ezikledi bir bilseniz. Onun yüzünden yaşadıklarımı bir ben bilirim inan olsun. Bakın geçen gün, kayınvalidemin altın gününde yardım etmek için gittik ikimiz. O aldı eline telefonu, dudaklarını büze büze poz veriyor. Akşam kocasına dicek ki “annene yardıma gittim.”  Valla Hocam bir bardak çayı bile doldurmadı. Ben giderken iki tepsi de ikram götürdüm. Bir de mutfakta bütün servisleri hazırladım. Çayları doldurdum. Tam tepsiyi alıp içeri servis edeceğim. Eltim elinden telefonu bıraktı elimdeki tepsiyi çekip aldı, beni de kenara bir itti ki tezgâha çarptım. Sonra da tüm işleri o yapmış gibi gitti çay servisi yaptı. Kayınvalidemin arkadaşları diyor ki “Fatmaanımcım  ne şanslısın böyle hamarat gelin dostlar başına.”  Hırsımdan dudaklarımı dişlemişim de kanayınca fark ettim.

-Tamam, Safiyanımcım o zaman bu haftanın homevörkü şu olsun. Buradan çıkınca doğru Dere boyu caddesine gidiyorsun Ora da Aynalıkavak Bijuteri var. Aynı altın görünümlü, Trabzon çift burma bileziklerden üç tane alıyor, akşam da kocanı koluna takıp eltine gidiyorsun. Kısa kollu bir şeyler giy de bilezikler iyice görünsün. Hararetli el kol hareketleriyle bir şeyler de anlat. Bakalım eltin ne yapacak. Sen de biraz rahatlarsın onun yüzünde ki kıskançlığı görünce. Yatarken de bir papatya çayı iç. Bebek gibi uyursun. Haftaya da gel Kayınvalide ile iletişim tekniklerini çalışalım.

-Ay Hocam Allah razı olsun. Allah ne muradın varsa versin. Allah ayağını taşa değdirmesin. Tuttuğun altın olsun. Çift çubuk sahibi olasın, dal budak salasın. Çiğer acısı görmeyesin. Ocağın küllensin bahçen güllensin. Ömrün uzun kısmetin gür olsun. Sen olmasan biz napardık. Canım hocam

-Tamam, arkadaşlar sizde çok sağ olun. Beni sizler varettiniz. Ben bir şey yapmıyorum ki. Siz kendiniz içinizde ki güçlü kadını çıkarıyorsunuz. Ben sadece size yol gösteriyorum.

-Ah Hocam öyle demeyin. Siz olmasaydınız biz hiç birini yapamazdık.

-Tamam arkadaşlar. Şimdi kahvelerimizi içelim. Çıkmadan öce çeyrek altınları da toplamayı unutmayalım. Haftaya gurup terapimizi de Kezbananımcımda yaparız.